Rozdział 1:

Wrota Kislevu.

~~***~~

Po nieplanowanych problemach w porcie rzecznym Erengardu doszło do dalszych komplikacji. Krasnoludy musiały opuścić szybko miasto. Wszystko wyglądało na spisek uszyty grubymi nićmi. W jakiś sposób splotły się losy tak różnych osób.

Księgarz zwany Introligatorem, na krótko przed swoim zniknięciem, planował opuścić swoją pracownie. Z jego pobieznych notatek wynikało, że jest przez kogoś śledzony i boi się o swoje bezpieczeństwo. Z niewysłanego przez niego listu możemy wyczytać, że starał się zwrócić do niejakiego Koźmina, szefa lokalnej komórki carskich czekistów o protekcję. Ze stanu jego pracowni możemy jednak wywnioskować, że Introligator opuszczał swój warsztat w pośpiechu. Nierozważnie pozostawiony element służbowej garderoby sugerowałby, że czekiści wiedzą już o owym zniknięciu, a kto wie  może nawet są z nim jakoś powiązani.

Mimo opuszczenia, dom Introligatora był pod stałą obserwację  bynajmniej przez carskich służbistów. Krótkie spotkanie z tajemniczym obserwatorem od razu nasunęło skojarzenia z równie nieodgadnioną grupą, która dokonała sabotażu w porcie.

Czy porwanie Morskiego Kuraka było przypadkiem? Czy napastnicy zadowoliliby się dowolnym innym statkiem, gdyby tylko wpadł w ich ręce? Bardzo wątpliwe. Wszystko wskazuje na to, że komuś zależy na tym, aby pewne tajemnice nigdy nie ujrzały światła dziennego, a atak w porcie miał posłużyć temu, by pewne odpowiedzi jak najdłużej pozostały poza zasięgiem wzroku.

Jaki będzie następny krok drużyny, która posmakowała bardzo surowej gościnności Kislevu już od pierwszych godzin pobytu? Czy mimo strat większości ekwipunku i zapasów drużynie uda się trafić na jakiś trop? Bez wątpienia pewne odpowiedzi posiada sam Introligator, a odnalezienie go wraz z jego księgą może stanowić wstęp do dochodzenia na temat zaginionej ekspedycji.

Może jednak Sellen nie był tak szalony jak wszystkim się wydawało? Krwiożercze stwory o oczach pełnych pustki wszak okazały się czymś więcej, aniżeli prożnym wymysłem udręczonego rozumu. Być może nawet uda się odnaleźć jego towarzysza podróży? I kim jest kislevski skryba z drugiego listu? Czy jego akademicka ekspertyza miała posłużyć do czegoś poczciwemu księgarzowi?

Pytań na razie jest więcej, niż odpowiedzi. Bez podjęcia ryzykownych, acz przemyślanych kroków przez azgalskie krasnoludy, dziedzictwo klanu i jego najmężniejsi synowie mogą na zawsze przejść do historii. A kto wie  może stawka jest jeszcze wyższa?

Ostatnio edytowany przez Opisywacz (2012-11-15 18:46:09)